Το Κλουβί Με τις Τρελές
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Lilia, André Theuriet

Go down

 Lilia, André Theuriet  Empty Lilia, André Theuriet

Post by Νικολέτα Μποντιόλη Mon 06 Nov 2017, 11:47 pm

André Theuriet
Lilia
σελ. 81
εκδ. Librairie Borel, Paris 1897

 Lilia, André Theuriet  36543010

Η "Lilia" του γάλλου συγγραφέα André Theuriet (1833 -1907) είναι ένα σύντομο, ρομαντικό παραμύθι βασισμένο επάνω στη λαογραφική παράδοση όλων εκείνων των προδομένων υδάτινων κοριτσιών (από την Ρουσάλκα ως τη Μικρή Γοργόνα) που εγκαταλείπουν τη θάλασσα ή τη λίμνη μέσα στην οποία γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, για την καρδιά ενός θνητού, και που στο τέλος καταλήγουν να μετανιώνουν πικρά για την επιλογή τους. Το έργο τυπώθηκε στα 1897, σε μια έκδοση κομψοτέχνημα με εικονογράφηση από δύο ζωγράφους: Τον Ludek Alois Marold (που είχε μαθητεύσει στις τάξεις του Νικολάου Γύζη στην ακαδημία καλών τεχνών του Μονάχου) και κάποιον Mittis για τον οποίο ούτε καν η Γαλλική εθνική βιβλιοθήκη δεν διασώζει την παραμικρή πληροφορία.

Ένας παράξενος ηλικιωμένος άνδρας, κοσμογυρισμένος και πολυταξιδεμένος, έδωσε μια κόπια αυτού το μικρού βιβλίου στον καλό μου φίλο, τον Νεκτάριο Καλογήρου, κι εκείνος με τη σειρά του μας έδειξε φωτογραφίες αναζητώντας περισσότερες πληροφορίες γι' αυτό. Ανακαλύψαμε πως υπάρχεο επίσης ψηφιοποιημένο στο Internet Archive για όσους θέλουν να το θαυμάσουν:

https://archive.org/details/liliathe00theu

Εδώ θα διηγηθώ την ιστορία της Lilia εν περιλήψει, είναι ένα κείμενο γραμμένο τόσο απλά που, ακόμα κι εγώ, με τα φριχτά μου γαλλικά, κατάφερα να το διαβάζω χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία. Αν κάποιος προτιμά να το διαβάσει ας μην συνεχίσει την ανάγνωση του κειμένου μου, αλλά ας κλικάρει τον σύνδεσμο που έδωσα παραπάνω.

Μια φορά κι έναν καιρό...

Στο όμορφο πύργο της Angon ζούσε κάποτε ένας μεγάλος άρχοντας με τους δύο του γιους. Τον εικοσιπεντάχρονο Mauricet που ήταν ο μεγαλύτερος, και τον μικρότερο, τον Bastien.

Ο Mauricet είναι σπουδαίος τοξοβόλος και αρραβωνιασμένος με την όμορφη αρχοντοπούλα Denise. Η περιουσία του πατέρα του περιλαμβάνει χωράφια, δάση, μια λίμνη, αμπέλια και μια έκταση γεμάτη από κερασιές. Ωστόσο κάθε χρόνο ένα πλάσμα εισβάλλει στον δενδρόκηπο του άρχοντα και τρώει όλα τα κεράσια αφήνοντας πίσω του μόνο τα κουκούτσια. Ο Mauricet μια νύχτα το παραφυλάει, είναι ένα τεράστιο φίδι, το τραυματίζει κι εκείνο αποσύρεται πίσω στα νερά της λίμνης, από όπου είχε βγει. Αυτό ωστόσο δεν είναι αρκετό για τον νεαρό. Θέλει να το βρει και να το σκοτώσει μια και καλή.

 Lilia, André Theuriet  610

Με τη βοήθεια του αδερφού του δένεται με ένα σχοινί και βουτάει στη λίμνη. Εκεί, μέσα στο βυθό, υπάρχει μια κοιλότητα που οδηγεί σε μια υποβρύχια σπηλιά, όπου το νερό δεν την φτάνει. Ο νεαρός ακολουθεί ένα μονοπάτι και καταλήγει σε μια άγνωστη πανάρχαια πολιτεία, την Balmettes:

 Lilia, André Theuriet  210

"Ο Mauricet περπάτησε κατά μήκος του δρόμου κι έφτασε σε μια τετράγωνη πλατεία φυτεμένη με φλαμουριές. Στη μια της άκρη υψωνόταν ένα παλάτι με μαρμάρινη πρόσοψη και εισόδους που στηρίζονταν επάνω σε στήλες από ίασπι. Εκεί, μέσα στη σιγαλιά, άκουσε τον τροχό από ένα αδράχτι που γυρνούσε. Παραξενεμένος ανέβηκε τα σκαλοπάτια του παλατιού και βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με μια νεαρή κοπέλα, είκοσι ετών, σπάνιας ομορφιάς. Καθισμένη στο σκαμνί της, έστρεφε το κοραλένιο της αδράχτι και και βαστούσε στο χέρι μια ρόκα γεμάτη από μεταξένιο νήμα. Είχε δέρμα λευκό σαν τα πέταλα του νούφαρου, στόμα τριανταφυλλένιο και δόντια λαμπερά. Το εφαρμοστό της φόρεμα άφηνε να φανεί η καλοσχηματισμένη της μέση και οι εξαίσιες καμπύλες του παρθενικού της στήθους. Τα κυματιστά της μαλλιά, χύνονταν στους ώμους της κι είχαν μια σπάνια απόχρωση, πρασινωπή και ασημένια, σαν τα φύλλα της ιτιάς, σαν τα έσειε ο άνεμος. Η νέα σήκωσε αργά τα πρασινογάλαζα μάτια της, τα έστρεψε προς τον νεοφερμένο, αυτά τα μεγάλα, φωτεινά, τρυφερά και γοητευτικά μάτια, κι ο Mauricet ένιωσε να συγκλονίζεται κοιτάζοντάς τα".

 Lilia, André Theuriet  410

Αυτή είναι η πριγκίπισσα Lilia, κόρη του βασιλιά αυτής της υποβρύχιας πολιτείας. Είναι καταδικασμένη να πεθάνει εκείνη την ίδια μέρα, καθώς εδώ και δέκα χρόνια, το φίδι που τρώει τα κεράσια του Mauricet, εμφανίζεται κάθε τέτοια μέρα και κατασπαράζει μια νέα είκοσι ετών. Όταν το μαθαίνει αυτό ο νεαρός, αποφασίζει να κρυφτεί. Σημαδεύει με το βέλος του το τέρας, μόλις αυτό κάνει την εμφάνισή του, και το σκοτώνει.
Οι δύο νέοι δεν μπορούν να κρύψουν τον έρωτά τους. Παντρεύονται κιόλας την ίδια μέρα αλλά όταν ο Mauricet επιστρέφει στηνσπηλιά για να πιάσει το σχοινί που θα τον ξαναφέρει στην επιφάνεια, αυτό έχει χαθεί, γεγονός που τον βυθίζει σε μεγάλη απελπισία. Η Lilia προστρέχει στον βασιλιά πατέρα της για βοήθεια κι εκείνος τους στέλνει πίσω στη στεριά, σε ένα αμάξι που το σέρνουν χελιδονόψαρα. Ο χρόνος στον βυθό κι ο χρόνος στον έξω κόσμο ωστόσο, μετράει διαφορετικά. Αυτό που ήταν μια μέρα μέσα στο νερό είναι ένας μήνας στην επιφάνεια της γης.

Έτσι, όταν το ζευγάρι φτάνει στον πατρικό πύργο, βρίσκουν όλο το συγγενολόι του Mauricet και τους χωρικούς να γιορτάζουν τους γάμους του Bastien με την αρραβωνιαστικιά που αρχικά προοριζόταν για τον μεγαλύτερο γιο, την ωραία αλλά μοχθηρή Denise. Όλοι αρχίζουν να αισθάνονται πως η Lilia έχει επάνω της κάτι το ξένο και παράξενο. Καθώς περπατάει αφήνει πίσω της σημάδια από νερό και ο ποδόγυρος του φορέματός της είναι πάντα βρεγμένος. Δεν ξέρει πολλά από τις ανθρώπινες συνήθειες και έχει να αντιμετωπίσει την ζήλεια της Denise και την δυσφορία του πεθερού της καθώς δεν έφερε μαζί της καμία προίκα.

Στην αρχή το ζευγάρι είναι ερωτευμένο, παθιασμένο και κανένας δεν μπορεί να τους χωρίσει. Ωστόσο σταδιακά αποξενώνονται. Ο Mauricet βρίσκει παρηγοριά στο κυνήγι με τους παλιούς του φίλους και στη συντροφιά της Denise που δεν χάνει ευκαιρία να του θυμίζει την παλιά τους αγάπη. Η Lilia μιλάει με τα ψάρια στη λίμνη και καταφεύγει σε μοναχικούς περιπάτους μακριά από τον πύργο. Όταν φέρνει στον κόσμο το πρώτο τους παιδί θέλει να το ονομάσει Raymondin, σαν το παππού του, αλλά τελικά ο μικρός καταλήγει να βαφτιστεί με χριστιανικό όνομα Deniset, το όνομα της νονάς του, που δεν είναι άλλη από την συννυφάδα της. Όταν όμως ζητούν κι από την ίδια να απαρνηθεί τη θρησκεία των προγόνων της, οργίζεται και μεταμορφώνει τον ιερέα του χωριού σε ψάρι, πετώντας του νερό στο πρόσωπο, την ώρα που εκείνος μπαίνει στο δωμάτιό της για να την κατηχήσει.

Μετά από αυτό ο Mauricet απομακρύνεται ολοκληρωτικά από εκείνη. Η Lilia αφοσιώνεται στον μικρό της γιο και συνηθίζει να του τραγουδάει ένα νανούρισμα από τον τόπο της. Όταν ένα βράδυ κρυφακούει τον σύζυγό της να μιλάει με την Denise εκφράζοντας την απογοήτευσή του για τον γάμο του και τον έρωτά του για εκείνη, η Lilia, μετά από ένα ξέσπασμα οργής, επιστρέφει στη λίμνη και εξαφανίζεται. Μια φοβερή νεροποντή ακολουθεί την εξαφάνισή της, που καταστρέφει τα χωράφια, ξεριζώνει τα δέντρα και πλημμυρίζει τα σπίτια.

Ο Mauricet δεν άργησε να βρει αλλού παρηγοριά για την χαμένη του αγάπη. Ωστόσο δεν είναι πλέον ο ίδιος άνθρωπος. Συχνά μέσα στη νύχτα ξυπνάει και νομίζει πως διακρίνει μέσα στο σκοτάδι μια λευκή φασματική μορφή, ενώ από το διπλανό δωμάτιο στο οποίο κοιμάται ο μικρός του γιος ακούει μια γυναικεία φωνή να τραγουδάει ένα νανούρισμα:

"Νάνι Raymondin, νάνι θησαυρέ μου
Θα δεις τον Βασιλιά ντυμένο στα μετάξια
στο πράσινο παλάτι του θα σε κεράσει
μαγεμένο κρασί σε κούπες χρυσαφιές.

Ήταν η Lilia, που μέσα στο φως της σελήνης, επέστρεφε για να νανουρίσει τον μικρό της γιο μέσα στην ψάθινη κούνια του".
Και δεν ζήσαν αυτοί καλά, αλλά εμείς ελπίζω να τα καταφέρουμε κάπως καλύτερα.
Νικολέτα Μποντιόλη
Νικολέτα Μποντιόλη

Posts : 159
Join date : 2016-08-29
Location : Παντού!

Back to top Go down

Back to top


 
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum