James Hilton, Lost Horizon

James Hilton

Lost Horizon  

ebook



Η παραπάνω είναι η έκδοση που διάβασα. Στα ελληνικά έχει κυκλοφορήσει ως:

Χαμένος ορίζων

James Hilton

μετάφραση Μάγδα Καϊναδά

εκδόσεις Γαλαξίας χχ

151 σελ.



Και επίσης:

Χαμένος ορίζοντας


James Hilton
μετάφραση: Νατάσσα Βαρσάκη

Ιάμβλιχος, 2001
270 σελ.
ISBN 960-268-158-6, ISBN-13 978-960-268-158-9




Το λάτρεψα. Χτες νύσταζα και σχεδόν το άφησα με πόνο καρδιάς. Μια τόσο υπέροχη ιστορία. Τόσο ονειρική, τόσο μαγευτική. Λοιπόν αυτό το έργο το είχα ακούσει στην εφηβεία μου, σε θεατρική διασκευή, στο ραδιοφωνικό θέατρο της Κυριακής από το Τρίτο Πρόγραμμα. Με είχε εντυπωσιάσει η υπόθεση αλλά δεν θυμόμουν τίτλο και περισσότερα στοιχεία. Τελικά το ξέθαψα μετά από κάμποσο ψάξιμο. Και με οδήγησε σε αυτό το μυθιστόρημα, στην παραμυθένια Σάνγκρι – Λα και σε αυτόν τον κόσμο που κάπως αχνά μου θύμισε ένα διήγημα του Μίχαελ Έντε με τίτλο «Το τέρμα ενός μεγάλου ταξιδιού» από τη συλλογή «Η φυλακή της ελευθερίας» (αν και το διήγημα είναι σαφώς κατώτερο).

Είναι η ματιά του Χίλτον επάνω στον κόσμο και στα πράγματα τόσο ζεστή, τόσο τρυφερή, τόσο ανεκτική που περιβάλλει τα πάντα με μια ζεστασιά, μια πρωτοφανή ανθρωπιά, που κυοφορεί μόνο θετικά συναισθήματα. Κι όλο αυτό το μυστήριο, το άγνωστο, οι τόσες αναπάντητες ερωτήσεις του πρώτου μέρους του βιβλίου μου δημιούργησαν μια γλυκειά αγωνία, κι ας μην ήταν η πρώτη φορά που άκουγα αυτήν την ιστορία. Γιατί αυτή η ιστορία είναι πανάρχαια. Υπάρχει σε όλους σχεδόν τους πολιτισμούς και τις ανθρώπινες κουλτούρες, είναι βαθιά εντυπωμένη στο συλλογικό μας ασυνείδητο.

Ζούμε σε έναν απρόβλεπτο κόσμο. Γεμάτο ομορφιά αλλά συνάμα γεμάτο με ασχήμια. Μέσα σε όλα αυτά προσπαθούμε να κρατήσουμε ισορροπίες. Αλλά πώς άραγε θα αντιδρούσαμε όλοι μας, αν μια μέρα συνέβαινε κάτι εντελώς απίθανο; Σα να ξεκινάς για κάπου και να καταλήγεις, χωρίς καλά -καλά να καταλάβεις πώς, σε ένα μέρος που πότε δεν φαντάστηκες πως υπάρχει, αν και κατά βάθος, μέσα σου, χωρίς ίσως να το ξέρεις, πάντα το ποθούσες. Ή μήπως όχι. Στο βιβλίο υπάρχει ένας νεαρός ήρωας, 24 ετών. Όταν σαν δεκαπεντάχρονη άκουγα την θεατρική διασκευή στο ραδιόφωνο ήμουν ολόψυχα με το μέρος του. Τον καταλάβαινα απόλυτα. Ταυτιζόμουν μαζί του. Διαβάζοντας στα 4ο μου, σήμερα την ίδια ιστορία, δεν μπορώ πλέον να δεχτώ τον τρόπο που βλέπει το πράγματα. Θα τον αντιπαθούσα, αν δεν μου προκαλούσε οίκτο.

Τώρα δεν θα πω πολλά για την υπόθεση και γενικά, αν κάποιος θέλει να το διαβάσει όσα λιγότερα ξέρει τόσο το καλύτερο. Άλλωστε το τέλος είναι τέτοιο που… ας μη πω τίποτα περισσότερο. Μόνο αυτό: Μακάρι να υπήρχε στα αλήθεια μια Σάνγκρι - Λα. Ίσως βέβαια να υπάρχει και να κρύβεται μέσα σε κάθε βιβλίο που μας ανοίγει νέους κόσμους...