Gerald Durrell, Η οικογένειά μου και άλλα ζώα

Η οικογένειά μου και άλλα ζώα


Gerald Durrell
μετάφραση: Μαρίνα Δημητρά, Δήμητρα Σίμου

Καλειδοσκόπιο, 2015
408 σελ.
ISBN 978-960-471-100-0



Η απογοήτευση όταν αγοράζεις ένα βιβλίο με τη βεβαιότητα πως θα το απολαύσεις αλλά στο τέλος σε αφήνει με ανάμεικτα αισθήματα. Είναι το πρώτο μέρος μιας τριλογίας.
Τα άλλα δύο είναι τα:
Birds, Beasts, and Relatives
The Garden of the Gods.

Αλλά επειδή σαν ιστορία είναι καλογραμμένη και ευχάριστη και έχει μεγάλο ενδιαφέρον ο τρόπος που ο συγγραφέας ζωντανεύει την εποχή (Κέρκυρα 1935) και τους χαρακτήρες του βάζω πέντε. Άλλωστε δεν φταίει ο Ντάρελ που προφανώς το παιδί μέσα μου έχει πεθάνει. Πιστεύω πως είναι ένα βιβλίο που μπορεί να το απολαύσει καλύτερα ένα παιδί ηλικίας από 8 ως 14 ετών.

Πρώτα από όλα ο Τζέραλντ είναι ο αδερφός του Λώρενς Ντάρελ που έχει γράψει το αγαπημένο μου “Αλεξανδρινό Κουαρτέτο”. Και μου έδωσε την εντύπωση πως σκόπιμα παρουσιάζει μια καρικατούρα του αδερφού του, ως εκκεντρικού και ενοχλητικού, φαντασμένου καλλιτέχνη, γεμάτου έπαρση προσφέροντας προφανώς την απαραίτητη δόση διακωμώδησης, εκμεταλλευόμενος το ενδιαφέρον μερίδας των αναγνωστών για τον διάσημο αδερφό του, τύπου: "Ε, παιδιά ελάτε να σας πω μερικά ανεκδοτάκια για το πόσο κόπανος ήταν στα νιάτα του, ο αγαπημένος σας συγγραφέας”.

Πίσω από το παραπέτασμα των αστείων, η οικογένειά του είναι μια οικογένεια προβληματική. Έχουν οικονομικά προβλήματα, η χήρα μητέρα τους προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα, η κόρη παρουσιάζεται σαν ρηχή και επιφανειακή bimbo, και ο Τζέρυ δεν έχει κανένα πρόβλημα να ζει κάτω από την ίδια στέγη με τον άλλο αδερφό του τον Λέσλι που έχει αρρωστημένη μανία με τα όπλα και σκοτώνει ασταμάτητα ζώα, δεινός κυνηγός που διατυμπανίζει τα κατορθώματά του.

Συνεχώς καυγάδες και ανικανότητα να ριζώσουν κάπου, ακόμα και στην Κέρκυρα αναγκάζονται να μετακομίζουν συνεχώς (υποτίθεται λόγω χώρου) αλλά στην πραγματικότητα λόγω οικονομικών προβλημάτων υποθέτω. Τον δε Τζέραλντ δεν τον στέλνουν καν στο σχολείο ενώ είναι ήδη δέκα ετών και την μόρφωσή του την αναλαμβάνουν διάφοροι αλλόκοτοι τύποι. Σαν παιδί θα ενθουσιαζόμουν με την ιδέα. Σαν ενήλικη που κοντεύω να σαρανταρίσω την βρίσκω εντελώς ανεύθυνη.

Και ο μικρός σαν φυσιοδίφης δεν λέει και πολλά. Ένα άσχετο παιδί είναι που βασανίζει τα ζώα παίζοντας, μου φαίνεται. Χωρίς κακές προθέσεις βέβαια και με μεγάλη περιέργεια αλλά συχνά τα αιχμαλωτίζει και τα εξοντώνει, τα βαλσαμώνει κτλ. Άλλες εποχές άλλα ήθη. Τελοσπάντων μαμάδες , μπαμπάδες, και λοιποί συγγενείς αν έχετε κανέναν προέφηβο που αγαπάει την ανάγνωση δώστε του άφοβα το βιβλίο ως δώρο. Αλλά θα σας συμβούλευα να μη το διαβάσετε οι ίδιοι. Όσα μοιάζουν ονειρο στα μάτια ενός παιδιού στα μάτια ενός ενηλίκου μπορεί να φανούν σαχλά. Πικρό. Αλλά αληθινό.

Στα μείον η έκδοση του Καλειδοσκοπίου. Μια θερμοκόλληση της κακιάς συμφοράς με χαρτονένιο εξώφυλλο και σελίδες τύπου προσφοράς εφημερίδας και το πουλάνε και 15 ευρώ; Εντάξει παιδιά χαλαρώστε λίγο. Μέχρι να την τελειώσω, η κόπια μου έγινε κουρέλι.