Ο φεγγίτης, Gisèle Prassinos

by Νικολέτα Μποντιόλη Fri 17 Mar 2017, 9:32 pm

Gisèle Prassinos
Ο φεγγίτης
σελ. 207
Εξάντας 1995
ISBN 9602562218

Ο φεγγίτης, Gisèle Prassinos 16125410

Ένα αλλόκοτο βιβλίο που κυκλοφόρησε σε ελληνική μετάφραση τον Ιούνη του 1995 (πάνε κιόλας 22 χρόνια). Αυτή η συγγραφέας με το παράξενο χρωματιστό όνομα έζησε από τα 1920 ως το 2015 και δημοσίεσε το πρώτο της βιβλίο στα 1935 σε ηλικία 15 ετών. Είχε τίτλο “Η αθριτική ακρίδα” (La Sauterelle arthritique) και ήταν σουρεαλιστικό. Ήταν η “femme-enfant” η “γυναίκα - παιδί” και σαν τέτοια φαίνεται πως δεν γέρασε ποτέ. Διάβασα έναν χαρακτηρισμό για τα ωριμότερα έργα της, στα οποία εντάσσεται κι αυτή η συλλογή διηγημάτων με τίτλο “Ο φεγγίτης”, με τον οποίο συμφωνώ απόλυτα: “Inclassables” που σημαίνει πως δεν μπορούν να κατηγοριοποιηθούν, είναι “αταξινόμητα”. Ιδανική λέξη για να περιγράψει αυτές τις ιστορίες. Είναι γοητευτικές, τρομαχτικές, τρυφερές, αλληγορικές, ρεαλιστικές και σουρεαλιστικές συνάμα, είναι πολύ διαφορετικές από όσα έχω διαβάσει αλλά και με έναν περίεργο τρόπο είναι εξαιρετικά οικείες.

Δυσκολεύομαι να βρω κάποιον τρόπο να τις περιγράψω. Μοιάζουν σαν κάποιος να διηγείται ιστορίες βγαλμένες από το υποσυνείδητό του, την ώρα που τελεί εν υπνώσει κι αυτές με κάποιο ανεξήγητο τρόπο καταφέρνουν να ενσαρκωθούν, να ριζώσουν στην πραγματικότητα και καταλήγουν να γίνουν κομμάτι της. Αλλά πώς τα καταφέρνει να διηγείται με ένα τρόπο ώστε να ακούς μια εβδομηντάχρονη να μιλάει και συνάμα να ορκίζεσαι πως είναι μια έφηβη αυτή που σκάρωσε αυτές τις ιστορίες; Πραγματικά πρέπει να ομολογήσω πως πράγματι οι ιστορίες της αυτές αιωρούνται ανάμεσα σε αυτόν τον κόσμο και σε μια άλλη διάσταση. Κι αρκεί μια μικρή ανατροπή σε ετούτον εδώ, για να μπορέσει να εισβάλλει ο άλλος και να αλλάξει τα πάντα.

Τόσο γόνιμη φαντασία και κανένα ηθικό δίδαγμα. Κι απομένει η απορία του διαφεύγοντος νοήματος, την οποία έρχεται να καλύψει - να υπερκαλύψει - η ομορφιά των λέξεων και των εικόνων, των ασύμμετρων σχημάτων και των σπάνιων χρωματισμών εκείνων, που πραγματικά υπάρχουν μόνο στα πιο ζωηρά όνειρα, τα οποία συνήθως ξεχνάμε μόλις ανοίξουμε τα μάτια μας, στο πρώτο φως της ημέρας.