Το Κλουβί Με τις Τρελές
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

No Regrets: The Life of Edith Piaf, Carolyn Burke

Go down

No Regrets: The Life of Edith Piaf, Carolyn  Burke Empty No Regrets: The Life of Edith Piaf, Carolyn Burke

Post by Νικολέτα Μποντιόλη Sun 09 Jul 2017, 3:03 pm

Carolyn Burke
No Regrets: The Life of Edith Piaf
σελ. 282
Knopf, 2011
ISBN 0307268012, ISBN13: 9780307268013


No Regrets: The Life of Edith Piaf, Carolyn  Burke Yii_oo10

Γεννημένη στα 1915 στις λαϊκές συνοικίες της Belleville από πατέρα ακροβάτη και μητέρα τραγουδίστρια η Edith Piaf ή Edith Giovanna Gassion όπως ήταν το αληθινό της όνομα ήρθε για συγκλονίσει τον κόσμο με το ανεπανάληπτο μέταλλο της φωνής της. Πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής της σχεδόν τυφλή, ανάμεσα στις πόρνες που εργάζονταν στον οίκο ανοχής της γιαγιάς της και έπειτα ως τσιρκολάνα και καλλιτέχνις του δρόμου μαζί με τον πατέρα της. Έμεινε έγκυος στα δεκάξι της και άρχισε να τραγουδάει στα καταγώγια της Place Pigalle, μπλεγμένη ως τον λαιμό στα πλοκάμια της τοπικής μαφίας, κάτι που παραλίγο να της κοστίσει τη ζωή.

Η μουσική παράδοση την οποία υπηρέτησε σε όλη τη ζωή της, εμπλουτίζοντάς την με άλλα είδη, είναι εκείνη των chansons realistes. Τραγούδια συναισθηματικά ή ακόμα και σατιρικά που περιγράφουν τις ζωές και τα πάθη των ανθρώπων που ζουν και πεθαίνουν μέσα στη φτώχεια και το περιθώριο. Κάτι που ευχαριστήθηκα στο βιβλίο της Burke είναι πως παραθέτει όλα τα τραγούδια της Piaf, την ιστορία που κρύβεται πίσω από τη δημιουργία του καθενός, και ένα μικρό απόσπασμα από τους στίχους στο γαλλικό πρωτότυπο και σε αγγλική μετάφραση. Κάθε φορά, σταματούσα για να ακούσω το τραγούδι, και καταλαβαίνοντας το περιεχόμενό του πλέον, ήμουν σε θέση να κατανοήσω το έργο της καλύτερα. Να βλέπεις στη σκηνή το “σπουργιτάκι” με το μαύρο του φόρεμα, να τραγουδάει το “Padam” και την στιγμή που αρχίζει η μουσική να τη σταματά με μια χειρονομία, ενώ στο τέλος ο τρόπος που χτυπάει ρυθμικά το στήθος και το μέτωπό της αφού έχει πει τους τελευταίους στίχους του τραγουδιού:
J'en ai tout un solfège sur cet air qui bat...
Qui bat comme un cœur de bois...
Θεέ μου πόσο καταλαβαίνω το κοινό της που μαγεμένο την αποθέωνε κάθε φορά.

Παθιασμένη γυναίκα η Piaf, μεταμόρφωνε σε τέχνη τα πάθη της και ήταν πολύ αληθινή, ειλικρινής και τίμια, δίνοντας, κάθε φορά, επάνω στη σκηνή, ένα κομμάτι από τη ψυχή της. Και είχε πολλά πάθη. Παθος για τον έρωτα, για το αλκοόλ, για να ναρκωτικά τα οποία έπαιρνε σε μεγάλες ποσότητες για να καταπολεμήσει τα προβλήματα χρόνιου πόνου που ξεκίνησαν από πολύ νωρίς στη ζωή της. Σκορπούσε τα χρήματά της χωρίς να νοιάζεται για το αύριο, περνούσε από τον έναν εραστή στον άλλο αναζητώντας πάντα την έμπνευση μέσα σε μια αγκαλιά και απεχθανόταν τη μοναξιά, γιατί της ξυπνούσε τους εφιάλτες της περασμένης της ζωής. Όπως τότε που αναγκάστηκε να κοιμηθεί με έναν άγνωστο άνδρα για να εξοικονομήσει τα 10 φράγκα που της έλειπαν για την κηδεία της μικρής της κόρης, που πέθανε από μηνιγγίτιδα. Ωστόσο πέρα από τον έρωτα είχε άλλες δύο γιατρειές για τα προβλήματά της: Το γέλιο και τον αποκρυφισμό.

Από τις πιο όμορφες φιλίες της αυτή με τον Jean Cocteau, ο οποίος πέθανε μια μέρα μετά από εκείνη, μόλις του ανακοίνωσαν τον θάνατό της προχώρησε σε μια δήλωση στο ραδιόφωνο:

“Η Edith Piaf κάηκε μέσα στις φλόγες της ίδιας της δόξας. Δεν ξέρω αλλον άνθρωπο που να αδιαφόρησε τόσο για το πνεύμα του. Δεν κράτησε τίποτα για τον εαυτό της, έδινε τα πάντα αφειδώς. Όπως όλοι οι γενναίοι άνθρωποι, δεν σκεφτόταν τον θάνατο. Τον αψήφησε. Μόνο η φωνή της παραμένει, αυτή η υπέροχη φωνή, σαν μαύρο βελούδο, που ενίσχυε ό,τι τραγουδούσε. Μπορεί να έχω ακόμα τη φωνή της, ωστόσο έχασα μια σπουδαία φίλη”.

Μια ώρα μετά τη δήλωσή του αυτή... πέθανε. Ο θεατρικός μονόλογος με τίτλο “ Le Bel Indifférent” που έγραψε για εκείνη στα 1940, παραμένει ένα έργο συγκλονιστικό που ανέδειξε το πολύπλευρο ερμηνευτικό ταλέντο της Piaf.

Από τα πιο γνωστά τραγούδια της το πιο αγαπημένο μου είναι το Milord, όπου οι δύο διαφορετικοί ρυθμοί ο χαρούμενος και ο μελαγχολικός μου δημιουργούν ένα ζεστό αίσθημα ανθρωπιάς και παρηγοριάς:

“Allez, venez, Milord!
Vous asseoir à ma table;
Il fait si froid, dehors,
Ici c`est confortable.”

[...]

“Mais vous pleurez, Milord?
Ça j`l`aurais jamais cru!
Eh ben, voyons, Milord!
Souriez-moi, Milord!
Mieux qu` ça! Un p`tit effort...
Voilà, c`est ça!
Allez, riez, Milord!
Allez, chantez, Milord!
Mais oui, dansez, Milord!
Bravo Milord!
Encore Milord!”

Από τα λιγότερα γνωστά της αγάπησα πολύ το μελαγχολικό “ Dans ma rue”:

“dans ma rue y a des ombres qui s' promènent
et je tremble et j'ai froid et j'ai peur.”

Και υπάρχει ένα όμορφο, νοσταλγικό τραγούδι “ J'm'en Fous Pas Mal” που θα το φυλάω για τις δύσκολες στιγμές:

“Je m’en fous pas mal
Y peut m’arriver n’importe quoi
Je m’en fous pas mal
J’ai mon dimanche qui est à moi
C’est peut-être banal
Mais ce que les gens pensent de vous
Ça m’est égal!
Je m’en fous!”

Η συγκεκριμένη βιογραφία είναι εξαιρετικά προσεγμένη. Η Carolyn Burke αξιοποιεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις πηγές της και δίνει στο τέλος του βιβλίου μια πλούσια βιβλιογραφία και αρκετές, σπάνιες φωτογραφίες ειδικά από την άγνωστη, νεανική ηλικία της ερμηνεύτριας. Ένα έργο γραμμένο με σεβασμό και αντικειμενικότητα. Για εμένα ήταν μια απολαυστική εμπειρία. Αναγνωστική και μουσική συνάμα.
Νικολέτα Μποντιόλη
Νικολέτα Μποντιόλη

Posts : 159
Join date : 2016-08-29
Location : Παντού!

Back to top Go down

Back to top

- Similar topics

 
Permissions in this forum:
You cannot reply to topics in this forum