Weird Tales, Vol. II., E.T.A. Hoffmann

E.T.A. Hoffmann, J.T. Bealby (μετάφραση)
Weird Tales, Vol. II.

Ο δεύτερος τόμος της συγκεκριμένης ανθολογίας διηγημάτων του E.T.A. Hoffmann ήταν εξίσου ικανοποιητικός με τον πρώτο.

Το κείμενο κατέβασα από το Project Gutenberg
http://www.gutenberg.org/ebooks/31439

Εδώ ανθολογούνται τα εξής:

1. The Doge and Dogess (Doge und Dogaresse, Ο Δόγης και η Δόγισσα). Το έργο δημοσιεύτηκε στη συλλογή με γενικό τίτλο Die Serapionsbrüder.

Μια ιστορία έρωτα, παθολογικής ζήλιας και προδοσίας. Με αφορμή τον ομώνυμο πίνακα του Carl Wilhelm Kolbe, ο Hoffmann πλάθει μια ιστορία που εκτυλίσσεται στη Βενετία του 1354, εμπνευσμένη από την αληθινή ιστορία του Δόγη Marino Faliero. Χωρίς να στηρίζεται με αυστηρή ακρίβεια επάνω στα ιστορικά γεγονότα, ο συγγραφέας δίνει μια γοητευτική εικόνα της πόλης, αφηγείται πολλά από τα έθιμα και τις παραδόσεις της (πχ οι συμβολικοί ετήσιοι γάμοι του Δόγη με τη θάλασσα) και αποδίδει με ύφος γλαφυρό την ατμόσφαιρα της εποχής.

2. Master Martin, the Cooper, and his Journeyman (Meister Martin der Küfner und seine Gesellen στα ελληνικά δεν ξέρω πώς να αποδώσω τον τίτλο ας πούμε κάτι σαν "ο πρωτομαστορας ή αρχιμάστορας, βαρελοποιός Μάρτιν και ο βοηθός του") δημοσιεύτηκε επίσης στη συλλογή Die Serapionsbrüder.

Μια εύθυμη ιστορία την οποία ο συγγραφέας τοποθετεί στην όμορφη πόλη της Νυρεμβέργης του 1580, όπου τρεις νεαροί διεκδικούν το χέρι της ωραίας κόρης του Βαρελά Μάρτιν, αλλά για να πετύχουν τον σκοπό τους πρέπει πρώτα να κερδίσουν την έγκριση του πατέρα, εκπληρώνοντας μια αλλόκοτη και ιδιότυπη προφητεία. Έργο γεμάτο αισιοδοξία, χιούμορ και νιότη.

3. Mademoiselle de Scudéri (Das Fräulein von Scuderi, η Δεσποινίς ντε Σκιντερί) επίσης δημοσιευμένο στη συλλογή Die Serapionsbrüder.

Το κατατάσσουν στην κατηγορία των Kriminalnovelle, δεν είναι ακριβώς αστυνομικό, αλλά έχει να κάνει με μια σειρά αλλόκοτων εγκλημάτων. Διαδραματίζεται στο Παρίσι την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ και πρωταγωνίστρια είναι ένα πραγματικό, ιστορικό πρόσωπο η αξιαγάπητη, ηλικιωμένη συγγραφέας Madeleine de Scudéry (1607 – 1701), η οποία με την επιμονή και την οξυδέρκειά της αναλαμβάνει να εξιχνιάσει το μυστήριο.

4. Gambler's Luck (Spieler-Glück, Η τύχη του χαρτοπαίχτη) κι αυτό στην Die Serapionsbrüder. Εμπευσμένη από μια αληθινή εμπειρία του ίδιου του συγγραφέα σχετικά με τον εθισμό στην χαρτοπαιξία.

5. Master Johannes Wacht (Meister Johannes Wacht, Ο πρωτομάστορας/ αρχιμάστορας Βαχτ) . Δημοσιεύτηκε σε μια συλλογική έκδοση με τίτλο: Geschichten, Märchen, und Sagen, Von Fr. H. v. d. Hagen, E. T. A. Hoffmann, und H. Steffens; Breslau, 1823.

Αυτή η ιστορία είναι μεν ευχάριστη αλλά έχει αρκετές αδυναμίες τόσο στην πλοκή όσο στη σκιαγράφηση και εξέλιξη των χαρακτήρων. Ωστόσο αν σκεφτεί κανείς πως γράφτηκε στα 1822, όταν ο συγγραφέας ήταν ήδη παράλυτος και μπορούσε μονάχα να υπαγορεύει στη σύζυγο και τους φίλους του, η νοσταλγία με την οποία ζωντανεύει την όμορφη πόλη Bamberg στην οποία έζησε για αρκετά μεγάλο διάστημα και εργάστηκε ως διευθυντής ορχήστρας, και η αισιοδοξία και διάθεση για ζωή που εκφράζεται σε κάθε σελίδα, η ελπίδα, η δύναμη, το κουράγιο απέναντι στις τραγωδίες και τις καταστροφές της ζωής... Όλα αυτά είναι που κάνουν αυτήν τη διήγηση μοναδική.

6. Ένα βιογραφικό σημείωμα που κατονομάζει ως πηγές τα:
E. T. A. Hoffmann’s Leben und Nachlass, von J. G. Hitzig, herausg. von Micheline Hoffmann, geb. Rorer, 5 vols., Stuttgart, 1839
Erinnerungen aus meinem Leben, von Z. Funck C. Kunz, Leipsic, 1836.

Πολλά από τα έργα της εν λόγω δίτομης έκδοσης πριν κυκλοφορήσουν με τη μορφή βιβλίου, απαρτίζοντας συγκεκριμένες (συχνά πολύτομες) συλλογές στα γερμανικά, είχαν δημοσιευθεί αρχικά σε διάφορα περιοδικά της εποχής (οι μεταφράσεις των τίτλων είναι κατά προσέγγιση, δεν ξέρω γερμανικά):

Το Die Fermate στο Frauentaschenbuch für das Jahr 1816 (χαρτόδετη έκδοση Κυριών του έτους 1816).

Το Meister Martin der Küfner und seine Gesellen στο Leipsic Taschenbuch zum geselligen Vergnügen für das Jahr 1819 (χαρτόδετη έκδοση της Λειψίας για κοινωνική ψυχαγωγία του έτους 1819).

Το Doge und Dogaresse στο Taschenbuch der Liebe und Freundschaft gewidmet, 1819 (χαρτόδετη έκδοση αφιερωμένη στην αγάπη και τη φιλία του έτους 1819).

Το Das Fräulein von Scuderi στο Taschenbuch der Liebe und Freundschaft gewidmet, 1820 (χαρτόδετη έκδοση αφιερωμένη στην αγάπη και τη φιλία του έτους 1820).

To Signor Formica στο Leipsic Taschenbuch zum geselligen Vergnügen für das Jahr 1820 (χαρτόδετη έκδοση της Λειψίας για κοινωνική ψυχαγωγία του έτους 1820).

Το Der Artushof στο Urania. Taschenbuch für Damen auf das Jahr 1817 (Ουρανία, χαρτόδετη έκδοση Κυριών του έτους 1817).

(Βρήκα επίσης και άλλες εκδόσεις που έχουν δημοσιεύσει έργα του, όχι απαραίτητα λογοτεχνικά: Das Morgenblatt für gebildete Stände (πρωινή έκδοση για μορφωμένα πνεύματα), το Allgemeine musikalische Zeitung (Γενική μουσική εφημερίδα) και το Die Zeitung für die elegante Welt - Εφημερίδα για τα καλαίσθητα πνεύματα).

Από την Fräulein von Scuderi στο Taschenbuch der Liebe und Freundschaft gewidmet, 1820, εικονογράφηση:



Τα περισσότερα από αυτά τα έντυπα ανήκουν στην κατηγορίων των taschenbuch και almanach ετήσιες χαρτόδετες εκδόσεις σε μικρό σχήμα (τσέπης) που έχουν πλούσια εικονογράφηση και περιλαμβάνουν κείμενα ευχάριστα, που πάνω από όλα έχουν ως στόχο να διασκεδάσουν και να κερδίσουν το ενδιαφέρον του αναγνωστικού κοινού. Κάτι σαν τις αλλόκοτες ιστορίες που περιλάμβανε συχνά ο "Καζαμίας" που αγοράζαμε παλιά κάθε πρωτοχρονιά.

Η μικρή αυτή και πρόχειρη έρευνα με βοήθησε να καταλάβω ακόμα καλύτερα τις συγγραφικές επιλογές του E.T.A. Hoffman. Ανασύρει συχνά παράξενες αληθινές ιστορίες από το παρελθόν, όπως η τραγική περίπτωση του Δόγη Marino Faliero (1274 – 1355, 55ος Δογης της Βενετίας) ή της Madeleine de Scudéry (1607 – 1701) λογοτέχνιδας που έζησε στη Γαλλία την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ΄.

Χρησιμοποιεί ως πηγές έργα όπως το "Η Εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ" (Siècle de Louis XIV) του Βολταίρου και το "Χρονικό της πόλης της Νυρεμβέργης" του Johann Christoph Wagenseil και μπλέκει τα πραγματικά, ιστορικά γεγονότα με την δική του μοναδική, πλούσια φαντασία. Πάνω από όλα θέλει να τέρψει με τις παράδοξες αφηγήσεις του το κοινό. Σε πολλά σημεία μου έφερε στο νου έναν άλλο μεγάλο λογοτέχνη με παρόμοια μέθοδο έρευνας, τον Γάλλο Alexandre Dumas (1802 – 1870).

Όλα αυτά σε συνδυασμό με τις προσωπικές εμπειρίες του και την επιρροή του πνευματικού κύκλου στον οποίον ανήκε (πχ o φίλος του, Adelbert von Chamisso, είναι ο συγγραφέας του "Peter Schlemihl", μιας φανταστικής ιστορίας ενός ανθρώπου που πούλησε τη σκιά του) και τις κυρίαρχες λογοτεχνικές τάσεις της εποχής του (ρομαντισμός) φωτίζουν επαρκώς το είδος που υπηρέτησε με εξαιρετική συνέπεια και επιτυχία ο συγγραφέας, κερδίζοντας επάξια τον ανεπίσημο τίτλο: Gespenster-Hoffmann (Απόκοσμος - Φασματικός Χόφμαν).