Haruki Murakami, Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του

Ο άχρωμος Τσουκούρου Ταζάκι και τα χρόνια του προσκυνήματός του

Μυθιστόρημα

Haruki Murakami (Χαρούκι Μουρακάμι)
μετάφραση: Μαρία Αργυράκη

Ψυχογιός, 2014
346 σελ.
ISBN 978-618-01-0756-2



Είναι ένας ισορροπημένος συνδυασμός ανάμεσα στον ρεαλισμό και το όνειρο. Κάτι σαν μαγικός ρεαλισμός με μια εσάνς Άπω Ανατολής. Υπάρχει ο κόσμος των σκιών και υπάρχει και η αμείλικτη πραγματικότητα. Μου αρέσει αυτή η λεπτή μινιμαλιστική προσέγγιση του σύγχρονου κόσμου και ομολογώ πως αν δεν μου το είχε κάνει δώρο ο φίλος Γιώργος, δεν θα καταπιανόμουν με τον Μουρακάμι. Και θα έχανα πολλά.

Σε αυτό το συγκεκριμένο έργο, ο ήρωας προσπαθεί να λύσει ένα μυστήριο. Και μέσα από αυτό θέλει να καταλάβει τον εαυτό του. Μόνο, σαν πάψει να είναι δοχείο, έτσι πιστεύει, θα βρει ένα σχήμα, ένα χρώμα να τον αντιπροσωπεύει. Είναι ένας ήρωας ευγενικός. Εύθραυστος αλλά και δυνατός. Μια τρυφερή ιστορία ενηλικίωσης. Και διαπραγματεύεται ένα θέμα που με έχει απασχολήσει πολύ. Πού πάνε όλες εκείνες οι νεανικές φιλίες, όταν μεγαλώνουμε; Γιατί χανόμαστε οι άνθρωποι; Γιατί πάντα καταλήγουμε να κουβαλάμε ένα κομμάτι από το πεθαμένο μας παρελθόν, κάτι που μας προκαλεί θλιμμένα χαμόγελα, όταν κοιτάμε παλιές, φωτογραφίες, σε σκονισμένα άλμπουμ, τότε που ακόμα υπήρχε το φιλμ και οι εικόνες των ξεχασμένων φίλων, τυπώνονταν σε χαρτί;

Τί φταίξαμε; Τί έφταιξε; Υπάρχει σε όλα αυτά μια δόση ενοχής. Και στο έργο του Μουρακάμι υπάρχει αυτή η σκοτεινή, ενοχική πλευρά. Εκεί όπου οι δαίμονες, ο ιαπωνικός κόσμος των πνευματων, που πάντα μου προκαλούσε τρόμο, μπορούν να πιαστούν από μια σκέψη και να ενσαρκωθούν στον πιο απαίσιο εφιάλτη.

Οι Ιάπωνες πάσχουν από μια εσωστρέφεια ξένη στην δική μου νοοτροπία. Αυτό που συνέβη στην κοπέλα της παρέας, μου φάνηκε πως αντιμετωπίστηκε με έναν τρόπο συγκάλυψης, που τον θεωρώ απαράδεκτο. Αλλά είναι συνεπής, όπως φαίνεται, με τον Ιαπωνικό τρόπο σκέψης. Δεν μου αρέσει, αλλά το σέβομαι.

Και πάντα χρειάζεται ένα ταξίδι, μια επιστροφή, για να μπορέσει κάποιος να αναμετρηθεί με τα αναπάντητα ερωτήματα του παρελθόντος. Με μουσική επένδυση από τα έργα του Λιστ, την φασαρία των σιδηροδρομικών σταθμών που μένουν στατικοί για να συμβάλλουν στην κίνηση των ταξιδιωτών και τον έρωτα χωρίς τον οποίο κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει.